Interview met Dirk Roofthooft
Acteur Dirk Roofthooft houdt een constante zoektocht naar ultieme schoonheid. Wat is dat precies, schoonheid? Het is een vraag die maar best zonder antwoord blijft. Enkele fragmenten uit een paradoxaal gesprek over iets wat nauwelijks te bespreken lijkt, naar aanleiding van de première van De dienaar van de schoonheid.
‘Streven naar ultieme schoonheid houdt vanzelf een nederlaag in’, vindt Dirk Roofthooft. ‘Je kunt schoonheid bereiken, maar zodra je dat doet, is ze ook meteen weer weg. In die zin blijft het streven altijd belangrijker dan het bereiken. Schoonheid is een geheim dat zich diep in mij verstopt. Als ik speel, herken jij daarin misschien net zo’n onuitlegbaar, ondefinieerbaar iets dat zich in jou verschuilt. De persoon naast je ziet het daarom niet, of ziet het anders. Schoonheid is in elk geval iets wat altijd vaag moet blijven. Dat is de contradictie van dit gesprek: we hebben het over schoonheid, maar zodra je schoonheid vastlegt, ben je haar kwijt.’
Waarom zijn de strijkkwartetten van Beethoven zo mooi? Zodra je het in een theorie giet, is de schoonheid eraan. ‘De muziek raakt iets in je, maar uitleggen is onmogelijk. Of je kunt ergens zitten met een mooie vrouw en opeens zie je op de lijn van haar kaak die nauwelijks zichtbare donshaartjes… het is poëzie: een detail dat het hele universum in zich vat. Om die reden probeer ik als ik speel bij de toeschouwer een vermoeden te creëren dat er nog veel meer aan de hand is dan wat ik daar vertel. Waar heeft Dirk het niet over? Waarover gaat die tekst van Fabre niet? Ik wil dat een voorstelling voor veel meer staat dan de woorden die gesproken worden en dat je juist daar nieuwsgierig naar wordt. Dan ga je net iets beter kijken, luisteren, voelen dan normaal.’
Het hele artikel vind je in Isel maart-april 2010.
Première De dienaar van de schoonheid op 26 maart 2010 in deSingel, Antwerpen.
Meer over de productie vind je op www.troubleyn.be.
Ines Minten 
Een reactie op “‘Schoonheid is ongrijpbaar en onuitlegbaar’”