Recensie over De dienaar van de schoonheid van Jan Fabre
De kunstenaar is dienaar en meester tegelijk. De kunst is van ultiem belang, maar er is niets relatievers dan de kunst. Met De dienaar van de schoonheid voert Jan Fabre een paradoxaal discours dat op elk niveau worstelt met knopen. De ingenieuze dubbelzinnigheden ervan slaan hier en daar echter genadeloos door naar één kant en verstoren zo het bizarre evenwicht.
Deze recensie werd geschreven voor het Corpus kunstkritiek. Lees de volledige tekst op de site van het VTi.
Ines Minten 