Recensie over Julius Caesar van Peter Verhelst (NTGent)
Julius Caesar is het tweede deel uit Peter Verhelsts trilogie over macht en eenzaamheid, na LEX, waarin Alexander de Grote het woord kreeg. Macht, eenzaamheid, discipline, waan en waanzin. En de relatie tussen die begrippen. Het komt allemaal aan bod in Verhelsts poëtische, bezwerende tekst. Van begin tot eind hang je aan de lippen van de Romeinse dictator, terwijl je al dan niet de onderliggende betekenis van zijn woorden tot je laat doordringen. Bovenal gaat deze voorstelling immers over de kracht van de retorica. Een wapen dat elke machthebber tot het zijne maakt.
Lees de volledige recensie op www.theatermaggezien.net
Ines Minten 
Beste,
Graag deel ik u mee dat er voor, tijdens en na elke voorstelling een selectie van schetsen (ontstaan tijdens de repetities én de voorstellingen) te zien is in de foyer of de inkomhal van de schouwburg.
U kan de schetsen ook bekijken op de site van NTGent.
Het zou mij een groot plezier doen uw mening omtrent de schetsen te vernemen.
Met vriendelijke groeten,
Irmine Remue
Beste mevrouw Remue,
Erg bedankt voor uw reactie. Ik heb uw schetsen bekeken op de website van NTGent.
Ook los van de voorstelling fascineren ze en spreken ze tot de verbeelding. Als theaterrecensent bekijk ik ze nu natuurlijk vooral wél in het licht van de voorstelling. Ik vind ze er een uitmuntende aanvulling op. Ze benadrukken de choreografie van de acteurs en hun optreden als waren ze één lichaam. Daarom vind ik het des te jammer dat de resultaten niet in de voorstelling zijn opgenomen. Als toeschouwer zie je u zitten en probeer je te zien wat u doet, maar dat lukt natuurlijk niet. Ik begrijp de keuze om de beelden buiten de voorstelling te houden op zich wel, maar het zou mooi zijn als er dan in de foyer wat meer nadruk op zou komen. Ik vrees dat de meeste toeschouwers de link niet leggen doordat ze er te weinig op gewezen worden. Ook op de website staan de schetsen natuurlijk volledig buiten de voorstelling en komen slechts enkelingen erbij terecht. Ze verdienen absoluut meer aandacht.
Met vriendelijke groet,
Ines Minten