Dit jaar schrijf ik voor RandKrant een artikelenreeks over vrijwilligerswerk. Een stukje uit het tweede artikel.
In maart namen we met Marc Van der Auwera uit Groot-Bijgaarden plaats achter de microfoon. Elke week leest hij als vrijwilliger boeken voor in de inleesstudio van Progebraille-Helen keller (PHk) in Zellik. De voorgelezen boeken komen in de luisterpuntbib terecht, een langeaftsandsbibliotheek voor blinden, slechtzienden en mensen met een leesbeperking.
Dinsdagochtend, 9 uur. Vrijwilliger Marc Van der Auwera komt de studio binnen waaien. Hij begroet technicus Luc Roelant hartelijk, tankt een kopje koffie en gaat met zijn boek de kleine studio in. ‘Momenteel lees ik een inleiding tot de mythologie’, legt hij uit. ‘Elke vrijwilliger kiest zijn boeken zelf. Er is altijd een stapeltje voorhanden waarin je beslist je gading vindt.’ De leraar Engels wisselt graag af tussen fictie en non-fictie. ‘Ik pik er boeken uit die ik anders ook met plezier uit de bib zou meenemen. Met dit type vrijwilligerswerk heb je misschien wat minder sociale contacten dan met andere, maar je steekt er veel van op. Dit boek geeft me een betere kijk op hoe mythologie ontstaan is. Mijn vorige boek ging over de tijd na de bevrijding, toen de Britse en Amerikaanse soldaten nog in België waren. Zulke dingen maken het inlezen boeiend. Bovendien vraagt het weinig tijd. Met een uurtje per week kom je er al. Zeker als je graag leest, is zo’n uur snel voorbij.’
Verstoppertje tussen de deuren
Marc Van der Auwera fronst het voorhoofd wanneer we hem vragen hoe lang hij al boeken inleest voor PHK. Hij wendt zich tot de technicus: ‘Luc, hoe lang kom ik hier al? Vijftien jaar? Twintig?’ Ze berekenen dat het zoiets moet
zijn. ‘Ik bracht in de zomervakanties mijn jongste zoon mee naar hier. Hij was vier of vijf toen ik er pas mee begon en vond het prettig om zich tussen de dubbele deuren van de studio te verstoppen. Ja, dat moet in 1995 of 1996 zijn geweest.’ Marc begint te lezen met een aangename, warme stem. Aan de andere kant van het raam volgt Luc nauwgezet op wat hij doet. Bij een occasionele verspreking zegt Marc vanaf welke zin hij wil hernemen, Luc zoekt het juiste moment in de opname en klikt; ze kunnen weer voort. ‘De digitale technieken betekenen een hele vooruitgang, zowel voor de inlezers en technici als voor de mensen die de boeken beluisteren’, zegt Mia Engels, directeur van PHK. ‘We maken lectuur en informatie toegankelijk voor alle mogelijke mensen met een leesbeperking’, vertelt ze. ‘En dat doen we zowel met brailleboeken, grootletterdruk als inleesboeken.’ De organisatie heeft behalve in Zellik ook afdelingen in Hasselt, Leuven en Mechelen. ‘Als je steunt op vrijwilligers is het belangrijk dat je makkelijk bereikbaar bent’, vindt ze. ‘PHK kan rekenen op 160 tot 180 vrijwilligers in het hele land. In Zellik zijn dat er nu 36.’
Lees de rest van het artikel in RandKrant maart.
Ines Minten 