Bij Buurthuis Ommekaar in Buizingen verwerken ze zo’n twee ton textiel en andere kleine goederen per maand. ‘Ze’ is een team van 45 vrijwilligers die sorteren, wassen, strijken, verkopen, koffie zetten en schenken… Kortom, ze doen alles wat in een buurthuis met tweedehandswinkel en praatcafé gebeuren moet.
Op dinsdagochtend heerst er een rustig soort bedrijvigheid in Ommekaar. Een drietal klanten snuistert door de winkel, een paar vrouwen slaan een babbeltje bij een koffie. Wat later wandelt Jean-Marie De Greef het buurthuis binnen. Hij doet er al 12 jaar klusjes. ‘Ik kom elke dag wel even langs om te zien of er iets te doen valt’, vertelt hij. ‘Lekt het toilet, dan los ik het op. Moet er iets opgehangen worden, dan doe ik dat.’
(…)
Ommekaar is gevestigd in een vroegere kleuterschool, waardoor er veel ruimte is om alle spullen netjes uit te stallen. De winkel is ingericht per type kledingstuk, met een apart hoekje voor speelgoed. Her en der staan andere kleine spullen uitgestald, zoals een koffieservies dat volledig uit hout is gesneden.
‘Een tijd terug hebben we een hele lading nieuw speelgoed gekregen’, zegt collega-vrijwilliger Denise Vanlathem. ‘Het kwam van een winkel die het niet verkocht had gekregen. Bij de kleren is dat precies hetzelfde: we krijgen veel van particulieren, maar er zijn ook winkels die na de koopjesperiode hun laatste stuks naar ons brengen. We hebben vaak prachtige spullen in onze rekken hangen.’ Er klinkt duidelijk trots door in Denises stem. Zij is al 14 jaar vrijwilliger bij Ommekaar en is er verantwoordelijk voor de truien. ‘Deze week organiseer ik een speciale actie: één trui kopen, de tweede gratis.’ Het valt op dat de typische stoffige geur die in veel tweedehandswinkels hangt, hier volledig ontbreekt. ‘Ja natuurlijk!’ roept Denise uit. ‘Elk kledingstuk dat we willen verkopen, wassen en strijken we eerst. En de winkel wordt ook wekelijks grondig schoongemaakt.’ Ze toont enkele truien die klaarhangen om naar de winkel te gaan. ‘We zijn heel streng wanneer we kleren sorteren. Er mag niks kapot aan zijn, er mogen geen vlekken op zitten…’ Stukken die Ommekaar niet kan verkopen, gaan naar andere organisaties of worden uiteindelijk gerecycleerd. ‘Niets van wat de mensen hier binnen brengen, gaat verloren.’
(…)
‘Stel dat je alle vrijwilligers van België zou schrappen, dan viel het land stil. Daarvan ben ik overtuigd’, zegt Jean-Marie. ‘Ik vind het zelf ook een goede bezigheid: je zet je in voor een ander en wordt er zelf gelukkiger van.’ Denise knikt: ‘Vrijwilligerswerk laadt de batterijen op. Ik kom liever naar hier dan dat ik ga winkelen. We hebben ook zo’n toffe ploeg – we kunnen elkaar niet missen.’
Lees het volledige artikel in Randkrant, november 2011.
Ines Minten 