Wayn Wash III: Maria-Magdalena, Wayn Traub (Toneelhuis)
Ik blijf een erg dubbele verhouding hebben tot de voorstellingen van Wayn Traub. Soms erger ik me er dood aan, soms sleept de esthetica ervan me mee, meestal blijven ze nog dagen, weken, zelfs maanden doorwerken. ‘Fascinerend, maar…’ is dan de uitdrukking, niet? Nog een tijdje op reis in binnen- en buitenland.
‘Als theatermaker Wayn Traub een voorstelling belooft die een ‘synthese’ heet te zijn van zijn ‘fascinaties voor het oosten en het ritueel, de kitsch en het katholicisme, het mysterie en de erotiek, het archetypische en psychoanalyse’, dan weet je dat je in elk geval kwantitatief waar zult krijgen voor je geld. Als je dan leest dat al die fascinaties, geplukt uit het allesbehalve doorsnee hoofd van Traub, ook nog eens worden ‘doorweven met een muzikale score en een beeldentaal die schatplichtig is aan de popmuziek, MTV, de commerciële film, Amerikaanse feuilletons en internet’, ben je voldoende gewaarschuwd dat je een tjokvolle voorstelling voorgeschoteld zult krijgen, die door de vele bomen het zicht op het bos dreigt te belemmeren. Het is dan wenselijk om zelf hier en daar een boom uit te kiezen waar je al dan niet als sjamaan rond kunt dansen.’
Lees de hele recensie op de site van het VTi (Corpus kunstkritiek).
Ines Minten 