Vandaag lag de nieuwe Campuskrant bij ons in de bus, met daarin onder meer een artikel van mezelf over Ivo Victoria, wiens debuutroman ik onlangs met veel plezier heb gelezen. Een fragment (uit het artikel):
Ivo Victoria’s debuut, Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het me spijt), verovert de boekenkasten. Veel heeft te maken met het innemend-irritante hoofdpersonage en de prettige, humoristische stijl. Het personage – ook een Ivo Victoria – is een mythomaan pur sang. Hij vond als kind zijn wereld te grijs en te gewoon en dus verzon hij er zelf de kleuren maar bij. Op volwassen leeftijd wil hij in het reine komen met die ene achteloze leugen die zo hardnekkig is gebleken. En passant probeert hij in het reine te komen met wat zijn leven is geworden. Een leven dat er niet helemaal uitziet zoals hij zich als kind bij elkaar had gedroomd.
“Wat me heel erg interesseert, is perceptie”, zegt Ivo Victoria. “De manier waarop mensen naar dingen kijken. Ieder mens is geneigd om zijn eigen versie van de waarheid te construeren. Mensen zien toch vooral wat ze graag willen zien. Of, omgekeerd, dat waar ze bang voor zijn. Wat je ziet en hoe je het interpreteert, zegt dus best veel over wie je bent. En sommige mensen gaan daar erg ver in. Dat fascineert en amuseert me.”
Lees het volledige artikel.
Lees meer over Ivo Victoria: www.ivovictoria.com
Ines Minten 