DE 5 LEVENSLESSEN van WIM VANDEKEYBUS (De Standaard)
’s Nachts wakker liggen is niet altijd een vloek. De nacht durft al eens dromen en ideeën te brengen waaruit voorstellingen groeien. Ziehier de levenslessen van choreograaf Wim Vandekeybus.
Maak iedereen uniek
‘Dat heb ik geleerd uit mijn eigen jeugdige egocentrisme. Om te worden wie ik nu ben, heb ik hard moeten bluffen. Ik deed wat ik wou doen vanuit een impuls, ik had geen back-up, geen basis, had niet gestudeerd. Maar door mezelf speciaal te maken, heb ik het uiteindelijk toch geleerd. Intussen denk ik: maak iedereen uniek. Te veel mensen werken voor iets wat totaal niks met henzelf te maken heeft, en dus voelen ze niet dat ze belangrijk en onvervangbaar zijn. Het idee van een corps de ballet waarin iedereen hetzelfde danst, bestaat daarom niet bij mij. Als ik bijvoorbeeld voor het Nationale Ballet van Spanje werk, vragen ze er meteen wie mijn dubbele cast is. Heb je die, dan kun je immers altijd spelen, wat er ook gebeurt. Ik weiger dat te doen. Ik wil dat elke persoon in mijn producties onvervangbaar is, dat alleen die ene deze rol kan hebben. Zo heeft iedereen zijn belang en dat voel je. Onze maatschappij is te veel gebaseerd op verdeeldheid. Je hebt mensen die van een auto één schroef hebben vastgezet, maar bijna niemand maakt nog een hele auto. Dan denk je te snel dat jouw mening of bijdrage er niet toe doet. En dan krijg je onverschilligheid, bijvoorbeeld tegenover zaken zoals de klimaatverandering: wat kan ik daar nu tegen beginnen? Het is gevaarlijk om dat unieke gevoel te verliezen, want als je het noodlot zomaar aanvaardt, is er geen gevecht meer.’
Ga door de betaalmuur van De Standaard en lees de andere vier levenslessen.
Ines Minten 