Het kleine rijhuis waarin ArtEco nu al bijna drie jaar onderdak vindt, nodigt al van ver uit met een kleurig uithangbord. We komen er toe op een koude maandagochtend. Behalve begeleidster Kaarin Poppe hebben twee deelnemers de weg naar het atelier vandaag gevonden. ‘Normaal zijn we met zeven, maar er zijn er een aantal ziek vandaag’, zegt Kaarin. Geen nood. We drijven de kou uit onze botten met een warme kop koffie. De woorden en werken doen de rest.
Alles zelf
‘We krijgen het huisje gratis ter beschikking van Huisvestingsmaatschappij Inter-Vilvoordse en RISO’, legt Kaarin Poppe uit. ‘ArtEco is een kunstproject voor mensen met psychische kwetsbaarheden. Personen die bijvoorbeeld een depressie of een psychose hebben gehad, kunnen hier terecht. Het project helpt hen om opnieuw een plaats te vinden in de maatschappij.’ Aan alle muren hangen afgewerkte en half afgewerkte schilderijen. We zien een stoel die ingewikkeld is in papier-maché en een nieuwe toekomst als kunstobject tegemoet gaat. Hier en daar staat een sculptuur. ‘Alles wat je hier ziet, hebben we zelf, met enkele vrijwilligers, uit de grond gestampt’, legt Kaarin uit. Ze wijst naar de ophangsystemen voor schilderijen aan de muren. ‘Zo kunnen de deelnemers en ikzelf ons werk telkens op ooghoogte plaatsen.’
Impressies
Deelnemer Wilfried legt zich vooral toe op aquarel. ‘Ik heb ook andere technieken en stijlen uitgeprobeerd, maar aquarel ligt me het best’, zegt hij. Hij toont een zonsondergang geschilderd op een oude houten plank. ‘Hier heb ik geëxperimenteerd met pointillisme. Je ziet in dit werk heel goed hoe ik geëvolueerd ben: bovenaan is het werk nog vrij grof. Naarmate het vorderde, ben ik almaar fijner beginnen werken. Ik stel de tips die Kaarin geeft erg op prijs. Zulke dingen leer je niet als je thuis zelf zomaar wat bezig bent met verf.’
Het volledige artikel verscheen in RandKrant, maart 2013.
Ines Minten 