Minirecensie over Picasso, striptease van een genie, nog op toernee tot en met 5 december 2009. Hernemingen najaar 2010
Op 15 oktober ben ik (eindelijk!) naar de monoloog van Jef Demedts over Picasso gaan kijken. Alleen was het niet zomaar een verhaal over Picasso. Auteur Filip Vanluchene haalt zowat de hele twintigste-eeuwse geschiedenis erbij. Kunst, politiek, wat die met de gewone mens doen en wat de gewone mens met hen doet. Acteur Jef Demedts dartelt heel de voorstelling lang over het podium, springend van verhaal tot verhaal. ‘Het is een fysiek vermoeiende voorstelling’, vertelt hij achteraf. We willen het best geloven, maar het is de 74-jarige acteur geenszins aan te zien.
Een aantal jaren geleden raakte Demedts danig onder de indruk van een biografie over Pablo Picasso. Daar moest hij iets mee, voelde hij. Hij nam Filip Vanluchene onder de arm, die onmiddellijk zag wat Demedts bedoelde, maar met Picasso alleen niets kon beginnen. Uiteindelijk kwam hij op de proppen met de huidige tekst, die een schot in de roos bleek te zijn. Hij sleept er alle mogelijke elementen bij, van anecdotes uit het leven van de schilder, over Hitler (die niet alleen een tijdgenoot was van Picasso, maar ook zelf eigenlijk kunstenaar wilde worden) tot de toelatingsproef van Demedts aan de toneelschool (‘Bleek dat Filip ook de Toneelacademie in Gent heeft gevolgd en dat ik in de jury zat bij zijn eindexamen’, vertelt Jef Demedts. ‘Die subplot is daar een knipoog naar.’). De beste vondst is echter de uitstap van de Kuurnse Kunstkring Evariste Carpentier naar de grote Picassotentoonstelling in het Grand Palais in Parijs in 1969. Die vormt de kapstok waaraan alle andere subplots worden opgehangen en zorgt voor een stevige dosis smakelijke humor in het stuk.
Ik had enkele minuten nodig om erin te komen, maar vanaf dan liet ik me van plotwending tot plotwending meetronen, mentaal meespringend met tekst en acteur. Jef Demedts zet een krachtige monoloog neer waarin de verhaallijnen over elkaar heen tuimelen als een bende jonge honden. Ook hijzelf gedraagt zich als een jonge hond: speels, ondeugend en met energie voor tien. Hoed af.
Een productie van Cour en Jardin.
Ines Minten 