‘De schilderijen van Aalstenaar Gilles Van Schuylenbergh brengen je blik lichtjes uit balans. Kijk je snel en oppervlakkig, dan lijkt het of je een eenvoudig, eenduidig beeld voor je hebt: twee schommels in een stadspark, een brug over een vijver, een boom in het centrum van New York. Van Schuylenbergh nodigt de toeschouwer uit om even stil te staan bij de schoonheid achter het vanzelfsprekende. Daarom vraagt zijn werk een uitwaaierend perspectief. Er is geen centraal onderwerp. Elk detail verdient aandacht. In elk donker hoekje ligt de schoonheid op de loer.’
Onlangs had ik met beeldend kunstenaar Gilles Van Schuylenbergh een interessant gesprek over de rol van schoonheid in de kunst. Het interview vond plaats naar aanleiding van zijn tentoonstelling in gc de Lijsterbes in Kraainem.
Nog een fragment: ‘Er zijn kunstenaars en critici die zich tegen visuele schoonheid afzetten, maar kijk eens naar de kunstgeschiedenis – de werken die overeind gebleven zijn, draaien toch vooral daarrond? Van Gogh schilderde zonnebloemen, omdat hij ze zo mooi vond en hij ze ook nog wilde kunnen bekijken als ’s avonds de zon onder was. Hij schilderde zonnebloemen voor elke kamer van zijn huis en de mooiste kwamen in de gastenkamer. Veel mensen denken dat kunst niks voor hen is. Natuurlijk is kunst voor iedereen! Kunst is wat ons mens maakt. Iedereen is er in zekere zin mee bezig. Alleen besef je het niet, omdat je het te erg associeert met die grauwe museumwereld vol moeilijkdoenerij. Ik zeg altijd: vertrouw je eigen gevoel en kijk met je eigen ogen. ‘Wat is kunst?’ is daarom een absurde vraag. Je vraagt toch ook niet: ‘Wat is liefde?’ Daarop bestaat geen sluitend antwoord en dat is net het mooie: daarom kunnen kunst en liefde altijd opnieuw en op andere manieren verrassend zijn.’
Het hele artikel lees je hier.
In zijn atelier heb ik rustig de tijd gehad om zijn werken te bekijken. Dit schilderij was onmiddellijk mijn favoriet wegens de apocalyptische sfeer die uit de gele nachtkleur spreekt. Ik had het best mee naar huis willen nemen :-).
Ines Minten 