Günther Lesage over de hernemingen van zijn monoloog Force majeur
Wat stuurt het leven? Het toeval of het lot? Deze en andere existentiële vragen liggen aan de basis van Force Majeure, een monoloog van Günther Lesage (Lazarus). ‘Ik ben er nog altijd niet uit of ik nu meer in het toeval of meer in voorbestemdheid geloof’, vertelt hij. ‘Volgens mij gaat het om een combinatie. De dingen gebeuren niet zomaar, maar veel komt wel voort uit de keuzes die we maken.’
Een jongeman moet met zijn dochtertje van twee naar de dokter. De fietstocht wordt een hindernissenparcours die de perfecte aanleiding blijkt om allerhande Grote Vragen door zijn hoofd te laten tollen. Vragen waar hij overigens ook het publiek mee opzadelt: wat bent u van plan nog verder aan te vangen met uw kostbare tijd? Op welke manier wilt u bijdragen aan uw eigen onsterfelijkheid? Uzelf laten ombouwen tot Pamela Anderson? Zich inschrijven voor een realitydocusoap? De wereld vernietigen? Eindelijk werk maken van een nageslacht? Bepaalde individuen het leven zuur maken? Een uitvinding bedenken tegen sterfelijkheid?
In een boekhandel in Amsterdam vond Günther Lesage bij toeval de theatertekst Turcaret van de Franse auteur Alain René Lesage. De man intrigeerde hem onmiddellijk. ‘Niet alleen is hij een naamgenoot, hij bleek gestorven te zijn op een zeventiende november, mijn verjaardag.’ Hij zocht uit wie de auteur precies was en bombardeerde hem tot een van de voornaamste inspiratiebronnen voor Force majeure. Ook onder anderen Luis Buñuel, Bill Bryson, Herman Brusselmans en de absurdistische schrijver Daniil Charms leverden stof tot denken. 
Günther Lesage: ‘Op basis van al dat materiaal één tekst maken, is het moeilijkste onderdeel van het proces. Het was niet de eerste keer dat ik in mijn eentje een theatertekst heb gemaakt, maar wel voor het eerst dat ik vertrok vanaf nul, want mijn vroegere stukken waren bewerkingen van bestaande teksten. Voor Force majeure heb ik me 3,5 maand opgesloten met een grote doos boeken en films, en een gitaar ter ontspanning. Ik legde mezelf echt de discipline op om elke dag buitenshuis te gaan denken en schrijven en schrappen. Af en toe kwamen mijn kompanen van Lazarus (Pieter Genard, Joris Van den Brande, Ryszard Turbiasz en Koen De Graeve) bij me langs om te luisteren naar wat ik al had en commentaar te geven. Ik geloof er niet in dat je een goede voorstelling helemaal alleen kunt maken. Je moet wat je schrijft voortdurend toetsen bij anderen.’
Force majeure beleefde zijn première in 2007, maar dit seizoen herneemt Günther Lesage de monoloog. De speellijst vind je hier.
Fragmenten uit deze blogpost heb ik eerder gepubliceerd in Uitgekamd, de krant van gc de Kam in Wezembeek-Oppem.
Ines Minten 