ARTIKEL RandKrant Cultuur
Krachtige, fysieke dans, voortgestuwd door de muziek, op wraak beluste beren. Ziedaar enkele ingrediënten van Traces, de voorstelling van Wim Vandekeybus’ gezelschap Ultima Vez, die in november in Zaventem en Dilbeek had moeten passeren.
Ultima Vez maakte Traces in samenwerking met Europalia Roemenië. ‘Tijdens de voorbereiding heb ik met de meest uiteenlopende mensen uit het land gesproken’, vertelt Vandekeybus. ‘Of het nu architecten waren of filosofen, allemaal begonnen ze over het trauma dat ze nog steeds voelen: het beleid van dictator Ceausescu.’ Hoe fascinerend ook, de choreograaf had geen zin in een politieke voorstelling. Zijn vorige productie, Traptown, was immers al een politiek getinte mythe, met veel tekst. Nu wou hij géén tekst en géén politiek. Vandekeybus valt nu eenmaal niet graag in herhaling.
Wildernis
Al snel stuitte de choreograaf op de Roemeense wildernis als inspiratiebron. ‘ Roemenië is zowat de enige Europese regio waar nog wilde beren leven. Het is zelfs een periode in geweest om in Roemenië een stuk bos af te huren en alle wild neer te schieten. Gelukkig heeft de Europese Commissie daar nu een stokje voor gestoken. In elk geval: dat laatste stukje onaangetaste wildernis intrigeerde mij.’
Zijn onderzoek bracht hem nog twee andere cruciale inspiratiebronnen. In de fotoreeks Gypsies van fotograaf Josef Koudelka trof hij een beeld aan van een zigeunerfamilie naast een weg dwars door een bos. De foto vertaalde zich in het scènebeeld: ‘We trekken een weg, we verleggen die weg, het bos moet wijken voor de industrie van de mens.’ Een oud Roemeens ritueel maakte de cirkel rond.
Ines Minten 